Wysokość minimum socjalnego w marcu 2003 r.

 Ź r ó d ł o: Obliczenia Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych na podstawie danych Departamentu Statystyki Społecznej GUS.
Uwaga: Symbole użyte w tablicy oznaczają odpowiednio:
M – mężczyzna w wieku 25-60 lat,
K – kobieta w wieku 25-60 lat,
M+K/2 – wydatki na poziomie średniej arytmetycznej dla gospodarstwa mężczyzny i kobiety,
DM – dziecko młodsze w wieku 4-6 lat,
DS – dziecko starsze w wieku 13-15 lat.
W przypadku gospodarstw emeryckich symbole M i K oznaczają odpowiednio mężczyznę i kobietę w wieku powyżej 60 lat.

Ogólna wartość koszyka, w porównaniu z wysokością w grudniu ub. roku, wzrosła w skali 1,3 – 1,5 punktu procentowego (por. Tabela 2). Skala wzrostu minimum socjalnego jest, zatem prawie, dwukrotnie wyższa od ogólnego wzrostu cen w tym samym okresie (0,8 punktu). Najbardziej wzrosły koszty związane z eksploatacją mieszkania (średnio o 1,6 lub 1,7 punktu procentowego), a także koszty wyżywienia (1,3 punktu). Ogólny wzrost cen w tych grupach potrzeb, mierzony przez CPI jest niższy od wzrostu minimum odpowiednio o 0,7 oraz 0,8 punktu. Z uwagi na duże znaczenie tych grup potrzeb w wartości koszyka, można powiedzieć, że były one głównym czynnikiem wzrostu wartości minimum socjalnego. Dla gospodarstw domowych, żyjących na poziomie minimum socjalnego, najważniejszą pozycję w budżecie domowym stanowią potrzeby mieszkaniowe /Wykres 1/. Udział tych potrzeb stanowi jedną trzecią wydatków, a w przypadku osób samotnych – od 39 do ponad 42 proc. budżetu domowego. Drugim po względem wielkości wydatkiem jest żywność, na który przeznacza się 21,9% w przypadku osoby samotnej, a ponad 30% w rodzinie z trójką dzieci.