Monografia obejmuje analizę porównawczą systemu bezpieczeństwa socjalnego w powojennej Polsce, traktując 1989 r. jako szczególną cezurę instytucjonalnej zmiany, która przyniosła nowe wyzwania, ale też i nowe możliwości w wymiarze jednostkowym i zbiorowym, oraz nowe sposoby sprostania tym wyzwaniom na wszystkich poziomach struktury społecznej.
Transformacja ustrojowa w Polsce zbiegła się w czasie z kluczowymi zmianami w polityce społecznej państw Zachodniej Europy, polegającymi na redefinicji funkcji państwa opiekuńczego, które staje się mniej opiekuńcze a bardziej rynkowe, mniej hierarchiczne a bardziej sieciowe, mniej inkluzywne a bardziej wykluczające.
Zwiększeniu skuteczności i efektywności państwa opiekuńczego w zapewnieniu bezpieczeństwa socjalnego ma służyć system oparty na kooperacji państwa, rynku i społeczeństwa obywatelskiego. Nie ma w polskiej literaturze zwartych opracowań, które obejmowałyby systemy bezpieczeństwa socjalnego w okresie PRL i III RP, czego jedną z konsekwencji jest utrwalający się stereotyp gwarancji powszechnego bezpieczeństwa socjalnego, związany z „socjalistycznym państwem opiekuńczym”, które miało zostać zakwestionowane wraz z utrwalaniem się nowych zasad postsocjalistycznego porządku społecznego.
Jest możliwość otrzymania książki w wersji papierowej. Osoby zainteresowane proszę o maila: hrm@ipiss.com.pl
Bezpłatna wersja pdf publikacji
Publikacja dofinansowana ze środków budżetu państwa w ramach programu Ministra Edukacji i Nauki pod nazwą „Doskonała Nauka”