SZANOWNI PAŃSTWO, DRODZY CZYTELNICY!
Temat starzenia się populacji jest w ostatnim czasie szeroko dyskutowany. Debata koncentruje się przede wszystkim na kwestiach rosnącej niesamodzielności i potrzeb opiekuńczych, a także konieczności budowania systemu opieki długoterminowej. Wspomina się także o dążeniu do zabezpieczenia odpowiednich warunków finansowych w wieku starszym, przy czym najczęściej problem ten poruszany jest, z jednej strony, w kontekście spadającej stopy zastąpienia wraz z pogłębiającym się kryzysem demograficznym i – w efekcie – niższych emerytur, z drugiej zaś możliwości finansowych i stabilności publicznego systemu emerytalnego.
Autorzy pierwszego z artykułów prezentowanych w niniejszym numerze „Polityki Społecznej” proponują przegląd funkcji produktów annuitetowych (rent dożywotnich i ubezpieczeń), jako dodatkowego zabezpieczenia w okresie wieku starszego, po ustaniu aktywności zawodowej. Są to instrumenty wciąż słabo rozwijające się w Polsce. Zwiększeniu stabilności finansowej w wieku starszym może również służyć wydłużanie aktywności zawodowej, a co za tym idzie tzw. okresu składkowego. Podwyższenie wieku emerytalnego nie jest jednak aktualnie elementem debaty publicznej, a decyzja co do momentu rozpoczęcia pobierania świadczenia emerytalnego pozostaje w sferze indywidualnych wyborów.
Próba zrozumienia motywacji osób starszych do kontynuowania aktywności zawodowej jest przedmiotem
drugiego z prezentowanych tekstów. Ponadto w numerze przedstawiamy szerokie omówienie wyników badań dotyczących możliwości rehabilitacji zawodowej osób chorujących onkologicznie oraz działań podejmowanych przez pracodawców w czasie pandemii COVID-19 w celu utrzymania stabilności i kontynuacji pracy. Na koniec, jak zwykle, prezentujemy wyniki analiz minimum socjalnego w Polsce.